in

Kalk, Gidiyoruz Bu Türküden

Ağlamalara giriş seslerinden

Boncuklar yapmış biri

Her kediden bir göz almış

Dizmiş bir sicime

Ortalarında ve başlarında

Egzoz sesiyle duygusal bir hiphop

İyi insanların ayakları incinmesin diye

Tüm taşları peynire çevirir.

 

Gidenler hep renk körüdür

Ellerini ve onların gördüklerini

Çok gidilmiş siyah beyaz bir iple

Bağlamışlar bir ağaca

Ağacın ellerinden tutmuş herkes

Herkes ellerini aşılamış

Taş atılsa isabet etmez ağaca

 

Parmaklar hıçkırık sürgünü vermiş

Ağaç yutkunmak ile kuruyor

Ağaç tutunmak ile kuruyor

Bir boyun ne kadar eğilebilirse

O kadar çok göç vermiştir

O iple giden

O dalından düşen ölümün rahmine

Zayıf bir sperm gibi çakılıyor

Bir bulut hey gidi hey

Gecede bir bulut o kadar mühim ki

Kimse aşağıya bakamıyor

Çünkü aşağıda zemin yok.

Kimse susamıyor

Çünkü su yok.

Ölüm olan ne varsa

Babaların ıslıklarını tıraş etmiş

Permatik bir hatıradır

Gözler kan varili olmaya başlayınca

Kimse ilk kez doğmuyor

Burada, yakın ile başlayan tüm telafiler

Burada aralarına bir nefesi bile alamadılar

Burada hiç yer yok

Çünkü kimse yok.

Gök yok

Çünkü renk yok.

Tüm testler negatif, her şey yitik

Kimse sevişmiyor

Çünkü ağızları görecek gözler ten körü

Eller kaldı, bir dala kaynamış

Eller kaldı, onlar sevmeyi ne bilsin

Onlar hep kördür,

Çok eski deminlerden beri.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Güzel Bir Gün

Bir Çiçek Adıdır Melankoli