in

I. Güz Konçertosu

Dokunmak istedim gözlerine,

Onların dokunamadığı

Mavilere, yeşillere…

Öpmek istedim bakışlarını,

Aşkın kıyafetlerini giydirdim bakışlarına.

Gözlerindeki sahiplenemediğim

Günbatımını sevdim.

Anlatamadığım rüzgârların

Şiddetini sevdim.

Güzel olan,

Bu şehri gözyaşlarınla yıkamandı.

Daha da güzeli,

Birlikte ağlamaktı iki yabancıyken.

Oysaki yediğim bir parça yalnızlık

Kalbime dokundu.

Üstelik soframda,

Ne şehirler, ne denizler duruyordu

Ve sonbahar filizlenirken

Sulandı ayrılıklar

Aşklar bu mevsimde

Doldu taştı duraklarda.

Hazan mevsimiydi,

Tuhaf bir renk mahşeri.

Solmuş renkleri de sevmekti mühim olan,

Gülüşündeki baharları resmedebilmek gibi,

Yıldızlara tırmanmak gibi,

Sesini duymak gibi…

15.10.2011

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Sadık Hidayet’in Öykülerine Bir Bakış

Bergman’dan Tutkunun Kuşatıcılığı Üzerine Bir Film: En Passion