in ,

Üzgün Yaşlı Adam ve Sylvia’nın Bohemi

Bir şeyler söylüyorum, içimden trambolin diyorum
Sabaha arkadan çarpan bir geceden,
Tüy sıklet yaralı kurtuldum, yaralarım bir çift göz arıyor.
Gidin diyorum içimden, susmuyorlar
Giderken konuşuyorlar
Oysa ki gitmek sessiz bir azalmaktır
Kalanın ömründen bir şeyler azaltmaktır.
Ha bire konuşuyorlar, duymak istemiyorum.
Bir çift kulak arıyor gözlerim
Konuştukça sertleşen bir kulak memesi koyuyorlar
Bir kargaburnunun ağzına
Dikkatim dağınık, doğayla ilişkimiz
Küçük saksıdaki kaktüsü kupkuru izlemekten ileri gitmiyor.
İzledikçe kuruyor, kurudukça yaşıyor.
Kulak memesi konuştukça sertleşiyor
Sertleştikçe yanlış anlıyor.
Bileklerim güçsüz, otoportrem sylvia diyor
Bir çift uyuşmazlık arıyor pozitif uçlarım,
Aniden sabah olmuş ve kuşlar her zamanki gibi çok atletik.
Haksızlık ediyorum galiba insanlara
Bir şeyler söylüyorum gülüyorlar,
İçimden gülüyorum hasta sanıyorlar,
Gidiyorum, fark etmiyorlar.
Bakın, içimden dijital bir hüzün yanıp sönüyor.

14.05.2020

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Penceresiz Perdeler

Hayvan Çiftliği Kitap Analizi