in

Black, Dur Biraz.

Bir aşkın sıralanış biçimiydi

Gözlerindeki yamuk akşamlar,

Bir karlı dağ silueti, sıfırdan tiksinmiş

Bir çita yavaşlıyor hiç anne olmayan memelerinde

Memelerin, ne kadar da benziyor vosvosuna.

Bugün senin için tüm yanlışlarımı ısıttım,

Getirdim en doğru halleriyle.

Ne kadar da benziyor bize,

Tırnak diplerimizde saklanan şeytan yavrularına.

Biliyorum, kendin söylemiştin

Eğer gözlerim bir fotoğrafçının kadrajı olsaydı

Kayda değer hiçbir şey çekemezdi

Kabul et, ey Pulitzer.

O yıkık ikindide,

Çizgilerinden kovulmuş bir zebraya

Komplike bir siyahı bindiriyordun

Amacın neydi söyler misin hazreti black?

Gidecek miydin

Beyazını bir atın rüyasına gark ederek

Temiz, tek seferde

Ne kadar da benziyor bizdeki ilk hâline.

Ayaklarından belli, gidecektin.

Sararmış sayıklamalarla meşhur bir zihnin

(O zihin benim garbi hipotermim)

Elipsoit boşluklarından,

Kendisini son anda kurtarmış bir hitapsın sen.

Ne kadar da benziyorsun enkaz altındaki kısık sese.

Sana nasıl sesleneceğimi

Kulaklarıma inandıramıyorum.

04.01.2020

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

PİS OKURUN NOTLARI – KORONA NÜSHASI 10

Hırs Mikrobu