Namibya’daki Nakabolelwa Ulusal Parkı’nda bir fili avlamak isteyen iki avcının görüntüleri internete düştü. Üç ya da dört yıl önce çekildiği tahmin edilen görüntülerde Güney Afrikalı iki erkek beyaz avcının önce kendi aralarında konuştuğu, ateş etmeye hazırlanan avcıya diğerinin “tam gözlerinin ortasından vur dediği” duyulabiliyor.
Ne yazık ki ateş edilen fil oracıkta hayatını kaybediyor, sürünün diğer üyeleri bunun üzerine avcılara doğru öfkeyle yönelip koşmaya başlıyor ve avcılar panik halinde kaçıyorlar.
Görüntüleri izlediğimde boğazım düğümlendi. Bir canlıyı, üstelik hiçbir zararı olmayan ve soyu tükenme tehlikesi altında olan, kendi halinde bir canlıyı öldürme isteğini anlayamıyorum. Bu nedensiz ve saf kötülüğü izah etmekte zorlanıyorum. Tıpkı dünyanın pek çok bölgesine ölüm ve dehşeti taşıyan istilacı beyaz ataları gibi alçaklığın tarihini yazmaya devam eden bu iki asalak yaratığın, fillerin ayaklarının altında gebermekten kurtulması ise moral mozukluğumu biraz daha artırıyor.
Namibya’da avcılar her yıl iki fil “avlama” hakkına sahip bulunuyor. Daha çok zengin batı ülkelerinden ya da Güney Afrika’nın zengin elitlerinden olan avcılar, tabiri caizse parayı basıp nesli tükenmekte olan canlıları katlediyorlar. Gergedanlar, leoparlar, sırtlanlar, su aygırları ve kadersiz Afrika’nın pek çok canlısı bu kana susamış avcıların hedefi halinde.
Uluslararası araştırmalara göre dünya üzerindeki fil sayısı avcılık ve yaşam alanlarının tahribi nedeniyle 415 bine kadar düştü ve her yıl azalmaya devam ediyor. Afrika’nın yoksul ülkeleri ise döviz kazanabilmek için bu tür avlanmaya izin veriyor.
İnsan doğanın kanserli hücresidir. Keşke hepimizin soyu kurusa, lanet olsun!