Sürekli radyoda, televizyonda, akan ama bizi ilgilendirmeyen ne söylediği pek de umurumuzda olmadığı için nasıl söylediği de umurumuzda olmayan, giderek kendi içindeki boşluğu, kemiksiliği...

Beni alacak birine benzemiyordu. Sahibimi boşu boşuna oyaladığını görüyordum. Üstü başı dökülüyordu ve ayrıca da ağır işten çıktığı belliydi. Buradakiler gibi nazik ve güler...

Zweig ile tanışmam Amok Koşucusu ile oldu. İnsanı bir anda öykünün içine çeken de ne böyle diye kendi kendime düşünmüştüm o zaman da… Hümanizm....

Bir zengin üç fakirin elinden tutsa bu dünya şimdiye çok güzel bir yer olmuştu. Ama arkasını dönüp yok sayan kodamanlar yüzünden öyle olmadı. Yeni...

Soyunma odasında iş kıyafetlerimi çıkardım, vişneçürüğü rengindeki mevsimlik elbisemi elime aldım. Düğmeleri yukardan aşağı aheste aheste ilikleyen elim bir an durdu. “Aaa düğmem kopmuş…”...