Bu efsane paylaşımı hatırlatıp biraz neşeli bir giriş yapmayı planlamıştık, ancak yine, günümüze kan doğrayan bir kadına şiddet haberi ile uyandık.
O halde madem yeri geldi bir kez daha söyleyelim. Ensemizde her an katilimizin nefesini duymaktan bıktık. Çocuklarımızın gözü önünde dayak yemekten, sokak ortasında öldürülmekten bıktık. Birbirimizin isimlerini cinayet haberlerinden öğrenmekten bıktık. Katillerin korunmasından, hayatta kalmanın bu kadar zor olmasından bıktık.
Mücadele etmekten bıkmadık. ‘6284 ve İstanbul Sözleşmesi’ni Uygula’ diye haykırmaktan bıkmadık. Öfkemizi, inadımızı, neşemizi korumaktan bıkmadık. Çünkü başka yolu yok.
Kendi varoluşumuzun sesine sahip çıkmak için kadın hakları düşünce ve pratiği üzerine bir test hazırladık, fakat daha çok birbirimizle dayanışarak sahip olduğumuz gücü hatırlamak gibi düşünelim ve haydi başlayalım.
