Italo Calvino 1923’te Küba’da İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelir. Calvino’nun ailesi, o henüz iki yaşındayken İtalya’ya yerleşir. II. Dünya Savaşı’nda direnişçilere katılan Calvino aynı zamanda Komünist Parti’ye üye olur. 1945’ten itibaren çeşitli dergilerde öyküleri yayımlanan Calvino, savaştan sonra İtalyan kültür hayatını derinden etkiler. “Görünmez Kentler”, “Sıfır Zaman”, “Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu” gibi eserleriyle 20. yüzyıl dünya edebiyatının önemli isimlerinden biri haline gelir.
Calvino’nun yazarlıkla ilgili aşağıdaki önerileri, Emre Demir tarafından Calvino’nun mektupları arasından seçilerek ilk kez Arka Kapak dergisinde yayımlanmıştır.
1- Başladığın gibi bitirdiğin, bir çırpıda yazıp okuduğun, sepet dolusu yumurta gibi dolu dolu ve mükemmel olan, bir sözcük çıkarıp ya da ekleyecek olsan her şeyin darmadağın olacağı kısa ve güzel öyküler yaz! Roman için başka bir şekilde, daha dingin nefes almak gerekiyor.
2- Yazarak boşa enerji harcadığını söyleme! Bunu söylemek vahim. Yazmak her zaman faydalı bir şeydir. Yanlış şeyler yazarsan (ve tabii bunu fark edersen) o hatalardan sakınmayı öğrenirsin.
3- İşlediğin motifleri derinleştirmekle, yeni bir şeyler söylemekle ilgili eksikliklerin olabilir, ama yaş aldıkça bu kendiliğinden olacak, kendini bu konuda zorlama!
4- Her açıdan daha fazla gelişmeni sağlayacak bir şehre git!
5- Kendini bir tarza mahkûm gibi hissetme. Ne pahasına olursa olsun bu halden hemen çık!
6- Yaşadıklarını metne dönüştürmeden evvel yavaş yavaş hazmet, bunların imgeye ve anlatısal ritme dönüşmesini bekle!
7- Yazarlığın yanı sıra gazetecilik yapıyorsan hemen bırak! Gazetecilik edebiyatla yan yana yürüyebilecek bir şey değil, çünkü aynı araç –dil ve yazı– aynı anda tamamen farklı şekillerde kullanılamaz.
8- Kendine ihanet etmemeye dikkat et! Çalış! Ses ver!
9- Şairleri, öykücüleri ve romancıları gerçekliğin bilimsel betimlemecileri olarak görüp onlara güvenme!
10- Roman karakterine daha merhametle eşlik edilmesini sağlamak lazım ki bir eskiz olmaktan öteye geçebilsin.
11- İnsana inan! Ona hayranlık duy, onda bir güzellik ve olağanüstülük bul.
12- Kurduğun yapı o kadar kapsamlı olsun ki her şeyi göğüslesin.
13- Edebi imge, daima, kendi içinde birbiriyle çelişkili olmayan ama adeta enginar yaprakları gibi iç içe olan bir anlam çokluğunu barındırır.
14- Bir insanın yazmaktan duyabileceği en büyük hoşnutluk, eserinin içeriğini ve nüanslarını, hiçbir şeyi gözden kaçırmadan okuyan –yazarın her bir niyetini, hatta eserin gerçeğine sadık kalmak kaydıyla, yazarın niyetlerinin ötesine bile geçen- ve değer veren bir okuyucuya sahip olmaktır.
15- Otobiyografik yaklaşım, üzerinde tam hâkimiyet kurulamayacak bir malzemedir. İnsan gerçekleşmiş şeylerin akıntısına yenik düşer, sanatın seçim ve eleme yapma özellikleri gibi ayrıcalıklı özelliklerini kaybeder.
16- Bir tek okuyucumuz bile kalmayacak olsa gene de yazmamız gerekir.
17- Haydi, çalış, masa başına geçmemek için bahane arama!
18- “Bu önemli değil, yazmasam da olur.” dersem yavaş yavaş hiçbir şey yazmamaya başlayacağımı anlıyorum.
19- Benim meylettiğim şey, öğretebilmeyi istediğim tek şey bir bakma şekli, bir diğer deyişle dünyanın ortasında bulunmayı öğretmek istiyorum. Edebiyat, en nihayetinde, bundan başka bir şey öğretemez.
20- İnsan ciddi bir araştırmacı, kavrayışı yüksek bir eleştirmen olup kötü şekilde yazabilir de. Kötü yazmak demek, dil kullanımında rahat hareket edememek, özgür olamamak, hızlı reflekslere sahip olamamaktır, tıpkı dirseklerinden çeken bir ceket giymek gibi bir şeydir.
21- Dil aşkı bambaşka bir şeydir ve ruhun bambaşka bir yetisinden filizlenir, daha başka ve daha şiddetli bir nevrozla titreşen bir şeydir.
22- Sözcüklere sadık kalırken ritmi atlama! Öyküye lirik, melankolik havayı veren ritimdir.
23- Yazarken olmasa bile, yazdıktan sonra yarattığın karaktere dönüşebilirsin.
24- Yazarken hiçbir zaman tekleme, her zaman aynı bütünlüğü ustalıkla koru!
25- Edebiyata daha çok inan, içinde yaşayacağımız korkunç yıllarda bize kalan bir tek bu olacak.
